نارکولپسی نوعی اختلال خواب است که با خواب آلودگی شدید روزانهو حملات غیرقابل کنترل خواب در طی روز همراه است. این نشانه ها باید بیش از سه ماهطول کشیده باشند. سن شایع ابتلا به نارکولپسی۱۵ تا ۳۵ سال است.این افراد معمولا درزمانها و مکانهای نامناسب به خواب می روند. حملات به خواب رفتن ممکن است در هر جایا هر زمان اتفاق بیفتد و مقاومت در برابر این حملات خواب بی فایده است. ممکن استاین حملات به دفعات در طول روز رخ دهند. علت ابتلا به این بیماری کاملا شناخته شدهنیست.سابقه خانوادگی از علائم افزایش دهنده خطر ابتلا به نارکولپسی است. آسیب هایناشی از وقوع یک حمله ناگهانی خواب در طی فعالیت های پرخطر از عوارض احتمالینارکولپسی است.
علایم شایع نارکولپسی شامل این موارد است:
۱) نخستین علایم نارکولپسی، نیاز شدید و غیرقابل کنترل بهخوابیدن در طول روز است. دوره های خواب آلودگی بیش از حد روزانه که ممکن است هر ۳تا ۴ ساعت یکبار رخ دهد.(حمله خواب حالتی است که در آن فرد میل خیلی زیادی بهخوابیدن احساس کند ومجبور شود یک چرت کوتاه بزند.) واین دوره های خوابیدن روزانه درحدود ۱۵ دقیقه یا بیشتر طول می کشد.
۲) دراین دوره ها اغلب پس از ناهار یا خوردن غذا و زمانی کهبدون تحرک هستید یا در یک شرایط کسل کننده قرار دارید، خواب به شما حمله می کند امادر طول تحرک و فعالیت هم ممکن است خواب به سراغ شما بیاید. برای مثال، در حالرانندگی، در حال گفت وگو و صحبت کردن با کسی نیاز شدید و ناگهانی به خواب پیدا میکنید، خواب آلودگی بیش از حد، موجب کاهش میل جنسی یا ناتوانی جنسی میشود.
۳) توهمات خواب: ممکن است در هنگام بیدار شدن یا شروع حمله خوابدیده ها و شنیده ها یا دیگر حس های فرد مختل شده و دچار توهم دیداری و شنیداری شود.
۴) فلج خواب:حالتی است که فرد در ابتدای بیدار شدن یا خواب آلودشدن قادر به حرکت یا صحبت نباشد و ممکن است از چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد.
۵)کاتاپلکسی: حملات کاتاپلکسی به صورت از دست دادن ناگهانی قدرتعضلانی قبل از بیداری کامل است که ممکن است به صورت زمین خوردن بیمار رخ دهد. اینعارضه در بیش از ۶۰ درصد بیماران نارکولپسی دیده می شود و ممکن است از چند ثانیه تانیم ساعت ادامه یابد.
این بیماری با گرفتن شرح حال بالینی تشخیص داده می شود. پزشکممکن است یک تشخیص اولیه از نارکولپسی را براساس خواب آ لودگی روزانه شما مطرح کندو برای مطالعات و سنجش بیشتر شما را نزد متخصص خواب بفرستند.ممکن است بررسی وضعیتخواب با انجام پلی سومنوگرام توصیه شود که در آن تغییرات خاص نوار مغز در حین خوابمشخص می شود. همچنین یک آزمایش تاخیر خواب، تعیین می کند که خواب رفتن در طول روزچه مدت طول می کشد. ممکن است از شما خواسته شود که هر دو ساعت چهار تا پنج خوابکوتاه داشته باشید. به این صورت متخصص خواب، الگوی خواب شما را مشاهده می کند. برایدرمان نیز اغلب از ترکیب داروها و تطبیق سبک زندگی برای کنترل نارکولپسی استفاده میشود. هدف آن است که آمادگی شما در فعالیت های روزانه از جمله در محل کار، مدرسه وحین رانندگی افزایش یابد. درمان دارویی نارکولپسی با استفاده از داروهای محرک، موادافینیل و داروهای ضد افسردگی قابل اصلاح است.
این بیماری درمان قطعی ندارد. بعد از تشخیص ، پزشک می تواند بابرنامه درمانی شامل در نظر گرفتن زمان های خواب منظم در طی روز به همراه داروهاییبرای کمک به مهار خواب آلودگی مشکلات بیمار را تا حد قابل توجهی کاهش دهد و کیفیتزندگی وی را بهبود بخشد. ورزش گاهی ممکن است موثر باشد. بهتر است از فعالیت هایی کهخواب ناگهانی طی آنها خطر ناک است، مانند کارکردن با برخی ماشین آلات یا رانندگیهای طولانی اجتناب شود.درمان دارویی ممکن است تناوب حملات خواب را کاهش دهد.برایدرمان بیشتر از داروهای محرک مانند متیل فنیدیت که سطح هوشیاری روزانه را افزایش میدهد استفاده می شود. گاهی از دارو های ضدافسردگی نیز برای کنترل برخی علائم استفادهمی شود.
تغییر روش زندگی هم در کنترل علایم نارکولپسی و انجام راحت ترکار و فعالیت های اجتماعی کمک می کند:خوابیدن و بیدار شدن در یک ساعت مشخص،وقتزیادی از شب را خوابیدن،تنظیم برنامه برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه چرت زدن در روز،هر وقتاحساس خواب آلودگی دارید، فعالیت خود را متوقف کنید و یک چرت بزنید،نوشیدن به میزانمناسب چای و قهوه به شما کمک می کند که در طول روز بیدار بمانید،خوردن غذای سبک درطول روز و اجتناب از مصرف غذای سنگین درست پیش از فعالیت های مهم،با همکاری پزشکخود برنامه دارویی را طوری تنظیم کنید که بتوانید حین رانندگی، بیشترین سطح هوشیاریرا داشته باشید.
درباره شرایط خود به کارمندان و همکاران خود بگویید تا آنها شما را تنبل خطاب نکنند
:: بازدید از این مطلب : 4530
|
امتیاز مطلب : 2
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
